Ο κλάδος της γλωσσικής πολιτικής μελετά τις εμπρόθετες δραστηριότητες από μέρους της επίσημης πολιτείας, διαφόρων ειδικών οργανισμών αλλά και απλώς ατόμων, ως προς την επιλογή, χρήση και προώθησης μίας ή περισσοτέρων γλωσσών. Στο μάθημα παρουσιάζονται βασικές έννοιες που σχετίζονται με τον λειτουργικό (status planning) και τον δομικόπρογραμματισμό (corpus planning) και αναλύονται μελέτες περίπτωσης από τις χώρες της Μεσογείου.
Βασικές έννοιες και όροι-ορισμοί. Εμφάνιση και ανάπτυξη του κλάδου. Σχέση με άλλους κλάδους της γλωσσολογίας. Βασική διάκριση ανάμεσα σε προγραμματισμό επί της γλωσσικής υπόστασης [status planning] και προγραμματισμό επί της γλωσσικής ύλης [corpus planning]
Επίσημη/-ες και εθνική/-ές γλώσσες. Μητρική γλώσσα. Μειονοτικές γλώσσες: γλώσσες γηγενών - γλώσσες μεταναστών. Γλώσσα επαρχίας/περιφέρειας. Γλώσσα πρωτεύουσας.
Επίσημες γλώσσες, γλώσσες εργασίας, λιγότερο ομιλούμενες γλώσσες, λιγότερο διαδεδομένες γλώσσες
Γλώσσα της θρησκείας. Γλώσσας διεθνούς επικοινωνίας: παγκοσμιοποίηση και αγγλική γλώσσα - η περίπτωση της «γαλλοφωνίας» [francophonie]. Γλώσσα της εκπαίδευσης (αντικείμενο και μέσο διδασκαλίας) – πολιτικές της Ε.Ε. για διδασκαλία δύο ξένων γλωσσών.
Εγγραφισμός. (Προ)Τυποποίηση. Επανεγγραφισμός (μερικός και ολικός).
Γλωσσικός θάνατος και γλωσσική αναβίωση / αναζωογόνηση: η περίπτωση της εβραϊκής